Η περιεμφυτευματίτιδα είναι φλεγμονώδης νόσος, η οποία συνεπάγεται την απώλεια στηρικτικού οστού που περιβάλλει ένα εμφύτευμα, το οποίο έχει ήδη οστεοενσωματωθεί και βρίσκεται σε λειτουργία στο στόμα. Αρχικά ξεκινά με τη μορφή μιας ήπιας φλεγμονής, η οποία περιορίζεται στους μαλακούς ιστούς γύρω από το εμφύτευμα και θεωρείται κατάσταση αναστρέψιμη με την κατάλληλη θεραπεία.
Αιτιολογία και διάγνωση
Ο κύριος αιτιολογικός παράγων για την εμφάνιση και εξέλιξη της περιεμφυτευματικής βλεννογονίτιδας και περιεμφυτευματίτιδας είναι τα μικρόβια της οδοντικής πλάκας, τα οποία με τη μορφή μίας οργανωμένης κοινότητας αποικίζουν την επιφάνεια του εμφυτεύματος και πυροδοτούν φλεγμονώδεις διαδικασίες με τα γνωστά αποτελέσματα.
Σύμφωνα με ερευνητικά δεδομένα, ένα ποσοστό των εμφυτευμάτων που τοποθετούνται στο στόμα θα προσβληθεί σε βάθος χρόνου από περιεμφυτευματίτιδα. Κατά συνέπεια, η πρόληψη ή η έγκαιρη διάγνωση και θεραπεία της νόσου στα αρχικά της στάδια είναι κεφαλαιώδους σημασίας για τον θεράποντα ιατρό.
Η διάγνωση της περιεμφυτευματίτιδας στηρίζεται στην κλινική και ακτινογραφική αξιολόγηση.
Θεραπεία
Η θεραπεία της περιεμφυτευματίτιδας ξεκινά στα αρχικά στάδια με την παροχή οδηγιών στοματικής υγιεινής, καθαρισμό, λείανση και στίλβωση των εμφυτευμάτων καθώς και χρήση αντισηπτικών μέσων με τη μορφή στοματικών διαλυμάτων ή τοπικής εφαρμογής γέλης (ζελέ). Σε κάποιες περιπτώσεις προτείνεται η τοπική ή συστηματική χορήγηση αντιβιοτικών συμπληρωματικά με τη χρήση μηχανικών μέσων, με περιορισμένη όμως ερευνητική τεκμηρίωση. Τα τελευταία χρόνια έχει επίσης προταθεί η χρήση συσκευών LASER στη θεραπεία της νόσου με θετικά αποτελέσματα.
Σε εκείνες τις περιπτώσεις που η περιεμφυτευματική απώλεια οστού είναι μεγάλη και το βάθος των θυλάκων υψηλό, η θεραπεία εκλογής είναι η χειρουργική αντιμετώπιση. Οι χειρουργικές τεχνικές είναι οι ίδιες με αυτές που εφαρμόζονται στη θεραπεία της περιοδοντίτιδας και στοχεύουν στον έλεγχο της φλεγμονής και σε κάποιες περιπτώσεις, όταν αυτό κρίνεται εφικτό, στην ανάπλαση των περιεμφυτευματικών ιστών.
