Το αίτιο των περιοδοντικών νοσημάτων
Είναι τα μικρόβια τα οποία υπάρχουν υπό φυσιολογικές συνθήκες στο στόμα μας, χωρίς να προκαλούν πρόβλημα. Όταν όμως δεν απομακρύνονται καθημερινά λόγω αναποτελεσματικής στοματικής υγιεινής πολλαπλασιάζονται, σχηματίζουν μία κολλώδη μεμβράνη πάνω στα δόντια, την οδοντική μικροβιακή πλάκα και γίνονται παθογόνα.
Η μικροβιακή πλάκα που παραμένει προσκολλημένη στα δόντια για χρονικό διάστημα 2-3 εβδομάδων, δημιουργεί μία τοπική φλεγμονώδη αντίδραση και οδηγεί στο σχηματισμό ουλίτιδας. Στην ουλίτιδα, η φλεγμονή περιορίζεται στα ούλα, τα οποία γίνονται κόκκινα, μαλακά και ευαίσθητα, διογκώνονται και αιμορραγούν (ματώνουν) εύκολα, ενώ συχνά γίνεται αντιληπτή και μία γενικότερη κακοσμία στο στόμα. Σε ορισμένες περιπτώσεις τα συμπτώματα αυτά είναι αρκετά ήπια και μπορεί να υποχωρήσουν και από μόνα τους.
Στο στάδιο της ουλίτιδας η κατάσταση είναι ιάσιμη και πλήρως αναστρέψιμη, χρειάζεται όμως θεραπεία.
Αν ωστόσο το πρόβλημα δεν θεραπευτεί, στο ήμιση των περιπτώσεων η ουλίτιδα θα εξελιχθεί σε περιοδοντίτιδα, που είναι πιο σοβαρή πάθηση και χρειάζεται άμεσα θεραπευτική αντιμετώπιση.
Στην περιοδοντίτιδα, το οστούν (κόκκαλο) της γνάθου αποδομείται σταδιακά και τα ούλα υποχωρούν και αυτά. Αυτή η διαδικασία, εάν δεν θεραπευτεί εξελίσσεται για αρκετά χρόνια και οδηγεί στην απώλεια της στήριξης των δοντιών, με τελικό αποτέλεσμα την εξαγωγή τους.
Αν και η παρουσία των μικροβίων είναι απαραίτητη για την εμφάνιση της περιοδοντίτιδας, εντούτοις το κάπνισμα, η κληρονομικότητα, ψυχολογικοί παράγοντες όπως το stress, ο σακχαρώδης διαβήτης, η λήψη φαρμάκων όπως αντικαταθλιπτικά, αντισυλληπτικά, αντιυπερτασικά κ.α., ορμονικές μεταβολές που συμβαίνουν κατά την εγκυμοσύνη και την εφηβεία συνιστούν επιβαρυντικούς παράγοντες για την εξέλιξη των περιοδοντικών νοσημάτων.
